Με όπλα την Κατάληψη, το Μπλόκο και την Απεργία
Αν από κάτι μπορεί να καταλαβαίνει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι η πυγμή και ο κοινωνικός εκβιασμός. Είναι τα μέσα που χρησιμοποιεί το μεγάλο κεφάλαιο, οι ολιγάρχες και η μαφία του νόμιμου και παράνομου πλουτισμού. Τα παραδείγματα βρίθουν καθημερινά, όσο και αν βυσσοδομούν τα προπαγανδιστικά επιτελεία των εξαγορασμένων δημοσιογράφων και τηλεοπτικών μέσων.
Αυτές τις μέρες σειρά κοινωνικών αγώνων απονομιμοποιούν την εφαρμοζόμενη πολιτική, αναδεικνύοντας με ζωντανό τρόπο τα λαϊκά προβλήματα. Οι αγρότες και οι φοιτητές αυτή την ώρα δίνουν έναν αγώνα για τα ιδιαίτερα αιτήματα τους, εκπροσωπώντας το σύνολο της κοινωνικής υπερηφάνειας απέναντι στο κοινωνικό καθεστώς που εκπροσωπεί, σε πολιτικό επίπεδο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Οι αγρότες, ίσως η πιο αδικημένη κοινωνική κατηγορία… Η μόνη όπου ζει τόσο έντονα κάτω υπό τους νόμους της φύσης, της τύχης, του ήλιου, του χαλαζιού και της παγωνιάς. Σε όλη την Ευρώπη οι κυβερνήσεις αδυνατούν να απαντήσουν στα αγροτικά αιτήματα, οι αγρότες αντιπαλεύουν συνειδητά ή ημι-συνειδητά τη σύγχρονη Καπιταλιστική Παγκοσμιοποίηση, των εμπορικών συμφωνιών, των κυρώσεων, του χρηματιστηρίου τροφίμων. Χρόνια οι εφαρμοζόμενες πολιτικές υπονόμευσαν τις παραγωγικές δραστηριότητες με όχημα τις επιδοτήσεις, αποσάρθρωσαν την παραγωγή, απαξίωσαν τον πρωτογενή τομέα. Οι παθογένειες ατελείωτες, αποτελούν όμως παρεμπίπτοντα γεγονότα σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία.
Οι φοιτητές συγκρούονται με την κυβέρνηση υπερασπιζόμενοι το άρθρο 16 του Συντάγματος, τη ρητή επιταγή πως η Ανώτατη Εκπαίδευση παρέχεται στη χώρα μας από πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Η αλήθεια βρίσκεται αρκετά μακριά βέβαια, η νεολαία μάχεται για να διατηρήσει σε επίπεδο τίτλου σπουδών το δικαίωμά της για δουλειά με δικαιώματα, έναν τίτλο επενδυμένο με συμβολικό κεφάλαιο (πτυχίο), ώστε να έχει από κάπου να πιαστεί στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Η αναδιάρθρωση στην Ανώτατη Εκπαίδευση απαιτεί πραγμάτευση των σύγχρονων όρων απόσπασης υπεραξίας, της παραγωγικότητας της εργασίας, των κατευθύνσεων της έρευνας, της ενσωμάτωσης τυπικής & σύνθετης πνευματικής εργασίας στην Τεχνητή Νοημοσύνη κλπ. Στις φωνές τους αντηχεί με τον πιο ατόφιο τρόπο το μέλλον…
Το ερώτημα είναι τι κάνουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι; Όσοι ζούμε τη ληστεία της εμπορευματοποίησης της ενέργειας, στα καύσιμα, στο σούπερ μάρκετ, του ΕΝΦΙΑ, της ποιότητας της Δημοκρατίας κλπ κλπ.
Ίσως τις ημέρες που ανοίγονται μπροστά μας να είναι η πρώτη ευκαιρία για μια πραγματική αναμέτρηση με την κυβερνητική πολιτική. Ο αναβρασμός των προηγούμενων ημερών, παράλληλα με την προκήρυξη ΑΠΕΡΓΙΑΣ στο Δημόσιο τομέα αλλά και αρκετούς κλάδους του ιδιωτικού, δίνουν το έδαφος για την κορύφωση όλης αυτής της περιόδου. Η ημέρα της απεργίας 28 Φεβρουαρίου συμπίπτει, όχι τυχαία, με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, όταν η ιδιωτικοποίηση και το κέρδος στέρησαν τη ζωή σε δεκάδες νέους.
Οι μέρες είναι κρίσιμες και μπορούν να αξιοποιηθούν σε αυτή την κατεύθυνση, μετρώντας πραγματικά βήματα σε ένα δρόμο που οι αγώνες δεν θα αποτελούν «προεκλογικό» ζέσταμα σε ηττημένα από τα πριν κοινοβουλευτικά σενάρια, σε αγώνες όπου δεν θα αγωνιούν να μεσευτούν πολιτικά από μια κατ’ όνομα αριστερά, από αγώνες που θα προετοιμάζουν την αναμέτρηση με τις κοινωνικές αιτίες και όχι απλά με την εναλλαγή των πολιτικών διαχειριστών…
Υστερογραφικά:
Όπως λέει και το όμορφο τραγούδι… Θα τον αλλάξουμε εμείς…
Φροντίζοντας τα πλευρά του Ροσινάντε ως Ιδεολογία να συνδεθούν με τον πιο ζωντανό τρόπο με τις «ταπεινές» ανάγκες του γαϊδάρου του Σάντσο Πάντζα…
Τζώτζης Βασίλης
Υπ. Διδάκτορας Πολιτικής Ανθρωπολογίας ΠΔΜ
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Υπολογιστών
Μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ
