Τέμπη

Ο σταθμάρχης το σήμα έδωσε

το τραίνο κίνησε

στου ταξιδιού τις ράγες

πάνω του η νιότη

όνειρα πολλά στα βαγόνια

τραγούδια ηχούν παντού

από τα χείλη της ήβης

οι σταθμοί πολλοί μπροστά

στα σχέδια της παρέας,

ένα ζευγάρι στο κουπέ

όρκους αγάπης δίνει

μια παρέα με μια κιθάρα

της ζωής το τέμπο παίζει

ένας φοιτητής την εργασία του ετοιμάζει

δίπλα του φίλη καρδιακή

στα μάτια τον κοιτάζει

στο μπαρ όρθια η ζωή

όμορφα διασκεδάζει

όλοι τους χαμογελαστοί

όλοι τους στην νιότη

το αύριο ποθούν

περήφανα να  κατακτήσουν.

Σε μια στιγμή μισερή

των τραίνων η σύγκρουση

έκοψε της ζωής τους το νήμα

ήταν όλοι τους παιδιά

ήταν όλοι ταξιδευτές

με την ζωή μπροστά τους

το ταξίδι αυτό

έμελλε να είναι το τελευταίο.

Ταγών παραλείψεις

ανθρώπων λάθη

την θλίψη σκόρπισαν

στέρησαν των λουλουδιών το οξυγόνο,

το φονικό απερίγραπτο

ο πόνος πολύ μεγάλος

παντού φωτιά τις ζωές θερίζει

των παιδιών οι κραυγές

ετυμηγορία του θεού

των ενόχων  κατηγορητήριο.

Σαν έφυγε του θανάτου ο καπνός

αναδύθηκαν πενήντα επτά περιστέρια

του αποχωρισμού τον  κύκλο κάνανε

πετάξαν στον θλιμμένο ουρανό

γεννήθηκαν πενήντα επτά αστέρια

τη θύμηση να κρατούν ζωντανή

τον πόνο λίγο να απαλύνει.

Αδικοχαμένες Ψυχές

Άγγελοι Φωτεινοί

Μνήμη ζωντανή για πάντα.

Χ.Α.Ν.