Εκεί

Πορίζια βλαστάνουν

φτάνοντας σε ύψος την μάνα τους

μα η καρδιά τους παραμένει εκεί

πάνω στον ξεραμένο κορμό

που γίνεται λίπασμα για να μεγαλώσουν.

Όπου και να απλώσουν κλαδιά

τα μάτια θωρούν ψηλά

μια αντανάκλαση μήπως φανεί

πέρα από τα βουνά

εκεί που περνούν τα αεροπλάνα

ένα σημάδι μήνυμα πως

ακόμα ζει το όνειρο της επιστροφής

να ζωντανέψουν οι αναμνήσεις

πάνω στην χρυσή αμμουδιά

εκεί που ξεκίνησαν όλα.

Πόσα κυπαρίσσια να φυτέψω ακόμα

έχουν φτάσει τα εκατόν τάμα

στο όνομα σου αγαπημένη πόλη

τί έμεινε άλλο ιερό στον κόσμο

να προσευχηθώ.