Η τελευταία πεταλούδα

-Ένας βαθύπλουτος ευγενής αφιέρωσε όλη την ζωή του στο να κυνηγά πεταλούδες, ταξίδεψε σε όλα τα μέρη του κόσμου εκεί που πετούσαν οι ομορφότερες και σπάνιες, τις θαύμαζε με τις ώρες δεν χόρταινε να τις κοιτά!

-Από ένα σημείο και μετά ο θαυμασμός του μετατράπηκε σε πλεονασμό τις αιχμαλώτιζε και τις έκλεινε στην έκθεση του, εκεί καλούσε τους φίλους για να τις δουν, στο πρόσωπο του σχηματιζόταν απερίγραπτη ικανοποίηση όταν τις κοίταζαν με θαυμασμό.

-Μια μέρα ένα πολυταξιδεμένος φίλος είπε: Δεν είδα πουθενά τόσες πολλές όμορφες πεταλούδες σαν αυτές, μα δεν έχεις την πολυτιμότερη, υπάρχουν μόνο δυο σε όλο τον κόσμο!

-Από εκείνη την μέρα και μετά ο ευγενής μαράζωνε, έπρεπε να βρει τουλάχιστον την μια! να την κάνει δική του, έτσι άρχισε να ταξιδεύει και πάλι από τον βορά ως τον νότο και από την ανατολή ως την δύση.

-Σε λίγους μήνες την βρήκε μέσα σε ένα τροπικό δάσος, η ομορφιά της ήταν απερίγραπτη, ελκυστική, φανταστική!… άπλωσε την απόχη και την αιχμαλώτισε έβγαλε από το πέτο μια ασημένια καρφίτσα και την κάρφωσε στην καρδιά για να την κρεμάσει στο χρυσό κάδρο που έφτιαξε για αυτήν.

-Το ταίρι της την έψαχνε, ήταν Άνοιξη η εποχή της αναπαραγωγής έπρεπε να ζευγαρώσει, μάταια όμως… ο άνθρωπος για άλλη μια φορά σκότωσε ότι περισσότερο αγαπάει.-

Σπύρος Α. Ηλιάδης